Cera naczyniowa charakteryzuje się płytkim unaczynieniem, mniejszą wytrzymałością naczyń krwionośnych oraz uwrażliwieniem i zwiększoną podatnością na urazy. Z tego powodu jej pielęgnacja jest niezwykle istotna i powinna być w sposób prawidłowy ukierunkowana na wzmocnienie naczyń krwionośnych. Aby tak się stało, należy zgłębić genezę problemu.
Cera naczyniowa – jak zbudowany jest układ naczyń krwionośnych?
Układ naczyń tętniczych w skórze złożony jest z trzech warstw, na które składa się kolejno:
- sieć tętnicza powięziowa zlokalizowana w tkance podskórnej, nad mięśniami oraz powięzią
- sieć tętnicza skórna znajdująca się na granicy skóry właściwej oraz tkanki podskórnej
- sieć tętnicza podbrodawkowata umiejscowiona w warstwie brodawkowatej skóry właściwej
Kolejno, w obrębie wspomnianej warstwy podbrodawkowatej skóry właściwej znajduje się splot skórny podbrodawkowaty. Trwale rozszerzone naczynia włosowate splotu brodawkowatego określane są terminem teleangiektazji.
Cera naczyniowa – wyróżnia się dwie postacie powstawania naczynek i rumienia na twarzy
- Teleangiektazje pierwotne są tymi, które występują zazwyczaj od urodzenia,
- wtórne zwykle pojawiają się na skutek czynników zewnętrznych (np. gorącego powietrza, mrozu, wiatru czy promieniowania UV).
Do zasadniczych funkcji naczyń krwionośnych zalicza się termoregulacja, dostarczanie tlenu do tkanek, a także odżywianie. Rozpatrując problematykę skóry naczyniowej kluczowe jest także przybliżenie czynników ryzyka.
Czy jesteś w grupie ryzyka?
Badania kliniczne wskazują, iż to właśnie KOBIETY wykazują znacznie częściej skłonność do wystąpienia cery naczyniowej. Do pozostałych czynników nasilających powstanie rumienia zaliczają kolejno
- promieniowanie ultrafioletowe,
- wysoka temperatura,
- przewlekły stres,
- menstruacja,
- zbyt intensywny wysiłek fizyczny,
- ostre i gorące potrawy (również gorące napoje),
- używki (np. alkohol)
- nieprawidłowa pielęgnacja skóry.
Do najczęstszych objawów cery naczyniowej przede wszystkim zaliczamy:
- pojedyncze naczynka na twarzy, na nosie lub policzkach
- zaczerwienienie twarzy (głównie w okolicach policzków i nosa),
- skóra wrażliwa naczyniowa ,zwłaszcza na dotyk i słońce
- uczucie nagłego, napadowego pieczenia i ściągnięcia skóry.
Cera naczyniowa charakteryzuje się występowaniem plam naczyniowych i zmian naczyniowych, czego przykładem są teleangiektazje (popękane naczynka , które często tworzą siec pajączków). Możliwe jest także występowanie stanów zapalnych w postaci grudek, krost, guzków, obrzęku.
U podłoża nadreaktywnych naczyń włosowatych może rozwinąć się tak zwane napadowe zaczerwienienie skóry. Możliwy jest też rozwój trądziku różowatego, który dzieli się na rumień przelotny i rumień stały. Wyróżnia się też klasyfikację trądziku różowatego:
- rumień
- pojedyncze naczynka, gdzie zmiany najczęściej mogą zostać zlokalizowane w obrębie nosa,
- grudkowo-krostkowy,
- oczny.
Występuje również ziarniniakowy trądzik różowaty. W analogii etiopatogenezy trądziku różowatego dane naukowe wskazują na wysokie stężenie peptydów przeciwdrobnoustrojowych, do których zaliczane są ketedylicyny. Peptydy te sprzyjają rozszerzaniu naczyń krwionośnych, jednak stwierdzono również, że odgrywają przewodnią rolę w naciekaniu neutrofilii w obrębie skóry właściwej. Prowadzi to do powstawania obrzęku, a także nasilenia stanów zapalnych za pośrednictwem cytokin prozapalnych w skórze właściwej.
KLUCZOWY JEST MIKROBIOM SKÓRY – czyli mikroorganizmy, które chronią naszą skórę przed drobnoustrojami chorobotwórczymi i zapewniają odpowiednie PH
Stosunkowo niedawno odkryto powiązanie mikrobiomu skóry z szeregiem chorób ogólnoustrojowych. Na podstawie badań dowiedziono nasilenie zmian skórnych w trądziku różowatym wraz z wiekiem.